گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۴۱

 

چون شمع می‌روم ز خود و شعله قامتم

گرد ره خرام که دارم‌، قیامتم

آن ناله‌ام که گر همه خاکم دهی به باد

کهسار می‌خورد قسم استقامتم

تسلیم خوی از غم آفات رستن است

[...]

بیدل دهلوی
 
 
sunny dark_mode