دیر آمدن شاه برآورد ز من دود

گر دیرتر آید برود جان و تنم زود

از بسکه همی دارم در سینه غم شاه

خون دل ریشم زره دیده بپالود

با پشت خم آگینم و با کام سم آگین

[...]

سلطان معظم ملک عادل مسعود

کمتر ادبش حلم و فروتر هنرش جود

از گوهر محمود و به از گوهر محمود

چونانکه به از عود بود نایرهٔ عود

ای کوی توام مقصد و ای روی تو مقصود

وی آتش عشق تو دلم سوخته چون عود

چه باک اگرم عقل و دل و جان بنماند

گو هیچ ممان زانکه تویی زین همه مقصود

در عشق تو جانم که وجود و عدمش نیست

[...]

ای آتش سودای توأم سوخته چون عود

کس را نه بر آید ز تمنای تو مقصود

خوبان جهان جمله گدایند و تو سلطان

شاهانه زمان جمله ایازند و تو محمود

گفتم که به کامی رسم از وصل تو لیکن

[...]

ای عشق توام در دو جهان مقصد و مقصود

در طور عدم گشتن من وصل تو موجود

بنمود بعشاق جهان سکه مهرت

سیماب سرشک مژه بر روی زر اندود

سازم همه در مجلس غمهای تو چون چنگ

[...]

دل آینه صورت و معنیست عجب بود

کان شاهدما روی درین آینه ننمود

نه نه، چو صفا نبود هرگز ننماید

در آینه جان صفت شاهد و مشهود

در راه تو عشاق سر از پای ندانند

[...]

زلفت شب قدرست،زهی سایه ممدود!

رویت مه بدرست،زهی طالع مسعود!

در بادیه محنت هجران،شب تاریک

بی نور رخت جان نبرد راه بمقصود

در باده و زاویه جز دوست ندیدیم

[...]

آن زلیخا هر چه او رو نمود

نام او را جمله یوسف کرده بود

تا خاست ز خط آتش رخسار ترا دود

آفاق سیه ساخت به خورشید گل آلود

این قلب تنگ سیم که یغما ز در سود

نقدش به زر اندود

ای زلف تو پر حلقه‌تر از جوشن داود

ای روی تو تابنده‌تر از آتش نمرود

با جام و قدح زین‌ سپسم عمر شود صرف

بگزیدم چون مشرب آن لعل می‌آلود

ای سیمبر از جای فزا خیز و فروریز

[...]

آن سرو قد به سیر گل و لاله میرود

وز تاب می ز نسترنش ژاله می رود

تا گل ز نسبت رخ تورنگ و بو گرفت

زاین رشک داغ ها به دل لاله می رود

حسن رخت فزون شده ازخط اگر چه ماه

[...]

ای باعث ایجاد جهان احمد محمود

ای گشته جهان وآنچه در او بهر تو موجود

لعل تو روانبخش تر از عیسی مریم

زلف تو زره سازتر از حضرت داود

پیش که برم حاجت وآرم به کجا روی

[...]

از ساحت گلزار عیان جنت موعود

در حنجره مرغ نهان نغمه داود

شد مست مگر بلبل از این جلوه مقصود

کو قافیه از دست دهد در زدن رود

داغ تو بر آورد ز کانون دلم دود

دودی که بسوزد ز تفش آتش نمرود

زین محنت بسیار که دارم همه موجود

غیرم به فسون کرد جدا از تو چه می‌بود