ای آنکه ترا بوده بر اندام جهان دام

چون بست ترا دست جهان دام بر اندام

ز آن پس که همی گام بکام تو زدی چرخ

چون داد به ناکام ترا چرخ زدن گام

ایام همه عالم از ایام تو خوش بود

[...]

از دوست بمن دوش نشان آمد و پیغام

پیغام دل افروز و نشانهای غم انجام

از حسرت هجرانش بودم چو مه نو

از شادی پیغامش گشتم چو مه تام

هم وعده چنانست که یابد دل ازو باز

[...]

ای نام تو بخشیده بخشنده اقسام

اقسام مکارم را بخشی است از آن نام

از امر تو و نهی تو گردون و زمانه

یکسو نکشد گردن و بیرون ننهد گام

بی قوت رای تو خرد نیست مگر سست

[...]

ای طلعت میمون تو سر چشمه اجرام

وی عهد همایون تو سر دفتر ایام

ای خاتم تو دایره نقطه عصمت

وی مسند تو مردمک دیده اسلام

داغی شده برران فلک صاعد مسعود

[...]

امروز چنانی که غلام تو توان بود

در بند خم حلقه دام تو توان بود

چون باد صبا عاشق زلف تو توان شد

چون خاک زمین بنده گام تو توان بود

بر آهن تفتیده و در آتش سوزان

[...]

بستد ز من آن پسته دهن دل به دو بادام

از پسته و بادام که سازد به از او دام

چون پسته گشادم دهن اندر صفت او

باشد که به من بگذرد آن چشم چو بادام

تا ننگرد این دیده در آن روی چو خورشید

[...]

خورشید چو از حوت سوی خانه بهرام

بخرام از خانه سوی گلزار گه شام

زان پیش که آغاز کند خوی تو خامی

برخیز به گه ساقی و پیش آر می خام

تو یار شو ای یار اگر دهر نشد یار

[...]

یک جام به جانی دهد آن ساقی خودکام

المنة لله، زهی بخت و سرانجام؟

این جام تو اندر دو جهان مقصد اقصاست

انعام تو عامست ولی کی شود این عام؟

آشفته آن غمزه دل عالم و عامی

[...]

شاها تو همانی که برین صفحه ایام

در اول حال از تو رقم شد خط اسلام

پیش از تو ز اسلام نمی برد کسی نام

حالا که جهان یافته با شرع تو آرام

گر جمعی پریشان سیه نامه بد نام

[...]

روز، آتش آهی است که خیزد ز دل شام

شب، خاک سیاهی است که بر سر کند ایام!

در پهنه میدان فلک فارس بهرام

چون ترک عدوکام

ای قافله سالار به تزئین ره انجام

ز اندیشه آهنگ جرس باز گسل کام

کز ماریه ما خیل مصیبت زده تا شام

از سینه شوریده خروش فلک انجام

ترسم که کند خاک عزا بر سر ایام

سوگ تو سرانجام

پرداختمی پهنه به انگیز ره انجام

از ماریه تا شام

در عالم عشق تو نه کفر است و نه اسلام

عشاق تو فارغ ز پرستیدن اصنام

آن جا که جمال تو نه تغییر و نه تبدیل

وان جا که وجود تو نه آغاز و نه انجام

در مژده گذر کن که دمی در بدنش روح

[...]

در شهر ری امسال به هرسو که نهم گام

هر کس صنمی دارد گلچهر و گل‌اندام

هر شام‌کشد تنگ در آغوشش تا صبح

هر صبح زند چنگ به‌گیسویش تا شام

من یار ندارم چکنم جز که خورم غم

[...]

باز آی و مرا از قفس غم بگسل دام

زان بیش که ناکام

آنکس که شود کشته ز تیغ تو گلندام

کارش بود از جمله عشاق تو بر کام

رو کرده بر او بخت پسندیده ز ایام

روزی رسد آیا بمن از لعل تو پیغام

بر قتل صفی باش که فردا کنم اقدام

[...]

این کودک نه ساله که مشروطه شدش نام

یک لحظه ز خون ریختنش کی بود آرام

کودک نشنیدستم کاندر بغل مام

با خون دل خلق بشوید سر و اندام

خالت همه دم دانه و زلفت همه دم دام

بر دانه و دامت من و مرغان حرم رام

میم دهن و جیم خم زلف سیاهت

کرده الف قامتم از بار الم لام

ابروی تو و موی توام قبله و زناز

[...]