آن روز که او جوشن خر پشته بپوشد

از جوشن او موی تنش بیرون جوشد

چندان بزند نیزه که نیزه بخروشد

بندش به هم اندرشود از بسکه بکوشد

صورت به جهان زشت تر از گور نبودی

وان صورت زشتش به مکان تو نکوشد

هرگز به جهان تلخ تر از مرگ نبودی

شیرین شد از آن گه که به حلق تو فروشد

زین ساز بم و زیر توقع چه خروشد

از گاو فلک صبح مگر شیر بدوشد

آربش‌کر و فر دونان همه پوچ‌ست

زان پوست مجو مغز که از آبله جوشد

تحقیق ز تمثال چه‌گل دسته نماید

[...]

مشروطه عروسی است که گر چهره نپوشد

هر دیده مر او را پی دیدار بکوشد

مستی که از این دست یکی جرعه بنوشد

دین و خرد و هوش به ساقی بفروشد

گر خون خیابانی مظلوم بجوشد

سرتاسر ایران کفن سرخ بپوشد

گر خون خیابانی مظلوم بجوشد

سرتاسر ایران کفن سرخ بپوشد

گر خون خیابانی مظلوم بجوشد

[...]