در شهر هر آنکسی که او مشهورست

دانم که ز درد پای تو رنجورست

هستی به معانی تو جهانی دیگر

پایی که جهانی نکشد معذورست

چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست

داند همه کس که این ازان بس دورست

بیماری چشم تو و نرگس هیهات

نرگس یرقان دارد و او مخمورست

راحت ز طبیعت جهان مهجورست

ره سوی مراد عاقلان بس دورست

خوشتر ز عسل مخواه و شیرینتر از او

او نیز چو بنگری قی زنبورست

درد تو دوای این دل رنجورست

وصل تو شفای جان هر مهجورست

هر کو ز جهان جمال روی توندید

نزدیک محققان ز عرفان دورست