از غنچه ناشکفته مستورتری

وز نرگس نیم خفته مخمورتری

در خوبی از آفتاب مشهورتری

ای مه ز مه دو هفته پرنورتری

ای کز مه خود چو سایه بی نور تری

نزدیک تری و ز همه مهجور تری

از کعبه مقصود چو رو تافته یی

هر چند که میروی ازو دور تری

چندان که به حکمت گروی دورتری

تا می شمری نجوم بی نورتری

آن کور که تو راه ازو می پرسی

او می داند که تو ازو کورتری