دردا که همه روی به ره باید کرد

وین مفرش عاشقی دو ته باید کرد

بر طاعت و خیر خود نباید نگریست

در رحمت و فضل او نگه باید کرد

دیوان بگناه تو سفید باید کرد

وز بهر تو دین و دل تبه باید کرد

تا حاصلش آن بود که از دور مرا

دزدیده بروی تو نگه باید کرد

هر لحظه صفی حساب ره باید کرد

چاه است بهر قدم نگه باید کرد

رحمت پی رحمت آید از رب غفور

اما نه گنه پی گنه باید کرد