یک ذره ز آزار دلم کم نکنی

در حق من انعام جز از غم نکنی

وین نیز هم از لطف تو دارم، ور نی

چتوانم کرد ار این قدرهم نکنی؟

ای آنکه نظر بجرم آدم نکنی

جز جود و کرم بخلق عالم نکنی

هر چند که صرف بعصیان نعمت

امید که ز آنچه داده کم نکنی