تا هشیاری به طعم مستی نرسی

تا تن ندهی به جان پرستی نرسی

تا در ره عشق دوست چون آتش و آب

از خود نشوی نیست به هستی نرسی

تا می نخوری به سرِّ مستی نرسی

تا نیست نگردی تو به هستی نرسی

در اصل خود ارچه در خودت باید زیست

مادام که از خود بنرستی نرسی

تا هشیاری به طعم مستی نرسی

تا تن ندهی به جان پرستی نرسی

تا در غم عشق دوست چون آتش و آب

از خود نشوی نیست به هستی نرسی