تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود

اندر ره عشق و عاشقی بر نشود

هر یار طلب کنی و هم سر خواهی

آری خواهی ولی میسر نشود

تا دل ز علایق جهان حر نشود

اندر صدف وجود ما در نشود

پر می نشود کاسهٔ سرها ز هوس

هر کاسه که سرنگون بود پر نشود

زن، زن ز وفا شود ز زیور نشود

سر، سر ز وفا شود ز افسر نشود

بی‌گوهر گوهری ز گوهر نشود

سگ را سگی از قلاده کمتر نشود

تا دل ز علایق جهان حُرّ نشود

هرگز صدف وجود پُر دُر نشود

پر می نشود کاسهٔ سرها از عقل

هر کاسه که سر نگون بود، پر نشود

تا دل زعلایق جهان حُر نشود

هرگز شبه وجود ما دُر نشود

پر می نشود کاسهٔ سرها زهوس

هر کاسه که سرنگون بود پر نشود

کاری فلکا از تو میسر نشود

وز سفلگی تو کس توانگر نشود

یک گرسنه از تو خشک نانی نخورد

وز تو لب هیچ تشنه ای تر نشود

تا در ره عشق پای از سر نشود

ایمان با کفر ما برابر نشود

تا آینه از آه منور نشود

بر روی کسی گشاده این در نشود

هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود

آیینه به خورشید برابر نشود

آن کس که به قدر حال، هوشی دارد

داند که گوهرشناس، گوهر نشود

بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود

هرچند کنی سعی، میسر نشود

محتاج هواداری پیرست مرید

بی فیض سحاب، قطره گوهر نشود

تا از دم گرمی سخنی سر نشود

دل از ایمان ترا منور نشود

ایمان اخگر، دل سیاه انگشت است

بی دم انگشت هرگز اخگر نشود!

«دیدار تو دیدنم میسر نشود

هیچم به تو ماه روی رهبر نشود

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود

در حضرت معشوق مطهر نشود

هم دوست طلب کنی و هم جان خواهی

آری خواهی ولی میسر نشود

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود

در حضرت معشوق مطهر نشود

هرگز به هما، بوم برابر نشود

با بلبل باغ، زاغ همسر نشود

از حمله یک طایفه بی ایمان

این مؤمن سالخورده کافر نشود