کی بسته کند عقل سراپردهٔ عشق

کی باز آرد خرد ز ره بردهٔ عشق

بسیار ز زنده به بود مردهٔ عشق

ای خواجه چه واقفی تو از خردهٔ عشق

نه خاک توام به آدمی کردهٔ عشق

نه مرغ توام به دانه پروردهٔ عشق

پس بر چو منی پرده دری را مگزین

کآهنگ شناس نیست در پردهٔ عشق