چندان داری ز حسن و خوبی مایه

کز حور بهشت برتری صد پایه

پیرایه چرا بنددت ای مه دایه

نورست مه دو هفته را پیرایه

تا زلف تو بر بست به رخ پیرایه

بر عارض تو فکند مشکین سایه

ای حور جنان تو پیش من راست بگو

شیر تو که داده است، که بودت دایه؟

خورشید حق است و هر دو عالم سایه

آن سایه که نور باشد آن را مایه

افتاده ز پای ما و او بر سر ما

ما غایب ازو و او به ما همسایه

خورشید حق است و هر دو عالم سایه

آن سایه که نور باشد آن را مایه