امروز سماعست و سماعست و سماع

نورست شعاعست و شعاعست و شعاع

این عشق مطاعست و مطاعست و مطاع

از عقل وداعست و وداعست و وداع

ای کرده بصد خون جگر جمع متاع

آیا چه شود حال تو هنگام وداع

با خلق نزاع از پی دنیا کم کن

دنیا نه متاعیست که ارزد بنزاع

ای جان و تنم مطیع و شوق تو مطاع

رفتی و جدا زان رخ خورشید شعاع

هیهات که جان وداع تن کرد و نداد

چندان مهلت که تن شتابد به وداع

آنچای که چون خور دهد از جام شعاع

از قلب زدوده زنگ و از مغز صداع

همرنگ می است لیک می را باوی

فرقیست که در میان جلق است و جماع