دردیدۀ من درآی تا خود بینی

کین دیدۀ من سرای دیدار تو نیست

گر پای من از عجز طلبکار تو نیست

تا ظنّ نبری که دل گرفتار تو نیست

نه زان نایم که جان خریدار تو نیست

خود دیده ما محرم دیدار تو نیست‌

گر پای من از عجز طلبکار تو نیست

تا ظن نبری که دل گرفتار تو نیست‌

نه زان نایم که جان خریدار تو نیست

خود دیده ما محرم دیدار تو نیست

ای دل! دانی که او سزاوار تو نیست

چه عشوه فروشی که خریدار تو نیست

ای عاشق درمانده! بیندیش آخر

دل برکاری منه که آن کار تو نیست

گل را به چمن گونهٔ رخسار تو نیست

مه را به سخن لعل شکربار تو نیست

خورشید جهان فروز را یک ساعت

در هیچ طریق تاب دیدار تو نیست