در خواب خیال تو مرا یاد کند

آید بر من دل مرا شاد کند

دل پندارد که من ترا یافته‌ام

بیدار شود هزار فریاد کند

در خواب خیال تو مرا یاد کند

آید بر من دل مرا شاد کند

هر دم خسرو هزار دل شاد کند

هر روز هزار بنده آزاد کند

در وهم کی آید که خداوند ملوک

از کمتر بندگان خود یاد کند

هر دم طرحی زمانه بنیاد کند

دلهای شکسته را ازان شاد کند

نقشی بکشد ز نو بر این لوح کهن

تا آینده گذشته را یاد کند

صایم بود آنکه خاطری شاد کند

نی آنکه ز روزه صرفه زاد کند

نان ده که از آن فریضه شد روزه بخلق

تا سیر هم از گرسنگان یاد کند

ای آنکه غمت هزار دل شاد کند

شاه ستمت ملک دل آباد کند

بر شش جهت جهان خداوند شوند

گر لطف تو شش غلام آزاد کند

آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند

از بندگی‌ات چگونه آزاد کند؟

خود گو: بر خواجه جای خدمت گیرد

هرچند که بنده خواجه را یاد کند؟

آن را که خدا به بندگی یاد کند

آزادگی‌اش چگونه دلشاد کند؟

دانی به جهان که دارد آزادی را؟

آن بنده که خواجه‌اش خود آزاد کند

مشکل که دلم را نگهت شاد کند

یک عمر ز جور هجر اگر دادکند

چشمت به خدنگ غمزه نگشاید شست

هر چند نگاه عجز فریاد کند