ای گل! تو بروی دلربایی مانی

وی می تو زیار من بجای مانی

وی بخت ستیزه کار هر دم با من

بیگانه تری بآشنایی مانی

یاری که همیشه در وفای ما بود

کارش همه جستن رضای ما بود

بیگانه چنان شد که نمیداند کس

کو در همه عمر آشنای ما بود

نه همنفسی نه همدمی نه یاری

مشکل دردی طرفه غمی خوش‌کاری!

آیی بر من چو باز مانی ز همه

معشوقه روز بینواییت منم

روزی دو سه گر بیتو شکیب آوردم

صد عذر لطیف دلفریب آوردم

جانا ز غمت سر بنشیب آوردم

دریاب که پای در رکاب آوردم

روزی که زمانه در نهیبت باشد

باید که در ان روز شکیبت باشد

بد نیز چو نیک در حسابت باشد

نه پای همیشه در رکابت باشد

باز آی کز آنچ بودی افزون باشی

ورتا بکنون نبودی اکنون باشی

آنی که بوقت جنگ جانی و جهان

بنگر که بوقت آشتی چون باشی

آسوده بدم با تو فلک نپسندید

خوش بود مرا با تو زمانه نگذاشت

آن دل که تو دیده‌ای فکارست هنوز

وز عشق تو با ناله زارست هنوز

وان آتش دل بر سر کارست هنوز

و آن آب دو دیده برقرارست هنوز

آمد شب و بازگشتم اندر غم دوست

هم با سر گریه‌ای چشمم را خوست

از خون دلم هرمژه کز پلک فروست

سیخی است که پاره‌جگر بر سر اوست

آتش در زن ز کبریا در کویش

تاره نبرد هیچ فضولی سویش

و آن روی چو ماه را بپوش از مویش

تا دیده هر خسی نبیند رویش

آن دم که نبود بود من بودم و تو

سرمایه عشق و سود من بودم و تو

امروزودی از دیری و زودی است و چون

نه دیر بد و نه زود من بودم و تو

ای شمع بخیره چند بر خود خندی

تو سوز دل مرا کجا مانندی؟

فرق است میان سوزکز جان خیزد

تا آنچ بر یسمانش بر خود بندی

گر در ره عاشقی قدم راست نهی

معشوقه در اول قدمت پیش آید

تا ظن نبری که ما ز آدم بودیم

کان دم که نبود آدم آن دم بودیم

بی‌زحمت عین و شین و قاف و گل و دل

معشوقه و ما عشق همدم بودیم

با شمع رخت دمی چو دمساز شوم

پروانه مستمند جانباز شوم

و ان روز که این قفص بباید پرداخت

چون شهبازی بدست شه‌باز شوم

بازی بودم پریده از عالم ناز

تابوک برم ز شیب صیدی بفر از

اینجا نیافتم کسی محرم راز

زان در که در آمدم بدر رفتم باز

آن روز که کار وصل را ساز آید

وین مرغ ازین قفص بپرواز آید

از شه‌چو صفیر «ارجعی» روح شیند

پرواز کنان بدست شه باز آید

چون سایه دویدم ز پسش روزی چند

وز صحبت او بسایه او خرسند

امروز چو آفتاب معلومم شد

کو سایه برین کار نخواهد افکند

گفتا هر دل بعشق ما بینا نیست

هر جان صدف گوهر عشق ما نیست

سودای وصال ما تراتنها نیست

لیکن قد این قبا بهر بالا نیست