آسوده کربلا بهر فعل که هست

گر خاک شود نمی شود قدرش پست

بر می دارند و سبحه اش می سازند

می گردانند از شرف دست بدست

ای مشک اسیر گیسوی خم بخمت

عنبر مسکین خط مشکین رقمت

سر تا قدمت تمام حسنست و جمال

سر تا قدمم فدای سر تا قدمت

ای نخل ریاض کامرانی قلمت

خضر ره روشنی سواد رقمت

امید که دیده رمد دیده ما

روشن شود از سرمه خاک قدمت

عمرم بطلب کاری صانع بگذشت

در حیرت آثار صنایع بگذشت

گر عمر گذشت نیست افسوس مرا

افسوس ز عمریست که ضایع بگذشت

گر یار جفاکار و گر عربده جوست

خوش باش که هر چه آید از یار نکوست

گر درد دلی رسد بعاشق از دوست

سهل است چو درمان دل آخر هم از اوست

هر دلبر پر جفا که در عالم هست

از روی وفاست ناصح عاشق مست

در منع هوا رسم جفا عاشق را

کافیست ز دلبران نصیحت پیوست

تا سلسله عاشقی ما برپاست

دام دل ما مقید بند بلاست

یکدم ز بلای عاشقی دور نه ایم

گویا که بلای عاشقی عاشق ماست

انجام وجود اهل عالم عدم است

پایان سرور و راحت و ذوق غم است

بسیار مکش در طلب راحت رنج

کین جنس بسی عزیز و بسیار کم است

کار دلم از عشق تو انجام نیافت

جانم بلب آمد از لبت کام نیافت

در عشق تو نیست مبتلایی که چو من

هرگز راحت ندید و آرام نیافت

دنیا نه مقام ذوق و عیش و طرب است

عیش و طرب و ذوق درو بس عجب است

هرگز نرسیدست بمطلوب کسی

هرکس که دروست در مقام طلب است

آن ماه که نور چشم اهل نظر است

هر لحظه بصورت دگر جلوه گر است

مشکل که بیک حال بماند عاشق

معشوق که هر زمان بشکلی دگر است

ای ملک تو فارغ از شریک و وارث

و آن ملک همین قدیم و باقی حادث

جز ذات قدیم تو ندارد مطلق

تکوین مکونات عالم باعث

ای امر تو عقد بند پیوند مزاج

عالم بتو در فطرت و خلقت محتاج

امراض مشاکل امور امکان

از فیض وجوب تو طلبکار علاج

هستی بوجود تو دلیلیست صریح

هر ذره بذکر تو زبانیست فصیح

فعلی که نه بر رضا تو نیست روا

قولی که نه از کلام تو نیست صحیح

ای دل بگذر ز تنگنای این کاخ

آهنگ فنا کن که فضاییست فراخ

مگذار که در حدیقه تنگ چنین

نخل املت هر طرف اندازد شاخ

تا دل ز غم هجر پریشان نشود

شایسته ذوق وصل جانان نشود

در عالم نیست راحت بی محنت

شرط است که تا این نشود آن نشود

هر دم بدلم فرخ بتی می آرد

کارم ز بتان رواج و رونق دارد

جز عاشقی بتان نخواهم ورزید

فکرم اینست گر خدا بگذارد

یارم گره از کار بافغان نگشاد

دلدار مراد من بفریاد نداد

افغان که باو نکرد افغان اثری

فریاد که کارگر نیامد فریاد

حکم ازلم اسیر رفتار تو کرد

حیران لب و واله گفتار تو کرد

آیا چه دهد جواب من روز جزا

آن کس که مرا چنین گرفتار تو کرد

روزی که ز هر چه هست آثار نبود

وز خواب عدم زمانه بیدار نبود

نورم شرر نار و گلم خار نداشت

من بودم و یار بود و اغیار نبود