گر یار جفا کند پسندیدهٔ ماست

خاک قدمش چو دیده در دیدهٔ ماست

هر جور و جفا که می کند آن نه ازوست

آن نیز هم از طالع شوریدهٔ ماست

زین گونه که حال ناپسندیدهٔ ماست

حسن رخ او نه درخور دیدهٔ ماست

اومیدی اگر در دل شوریدهٔ ماست

سوداست که در دماغ پوسیدهٔ ماست

آنی تو که شیوه تو برگزیده ی ماست

آنجا که تو را پای بود دیده ماست

بر گوشه خاطر تو گر نگذشتیم

آن از اثر طالع شوریده ماست