ای شاه فلک یاد تو را نوش گرفت

شمشیر تو را ظفر در آغوش‌ گرفت

اقبال تو را غاشیه بر دوش گرفت

اد‌بار مخالف تو را گوش گرفت

بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت

بت کام از آن سرو قباپوش گرفت

خواهم که تمام عمر در برگیرم

آن بت که شبی ترا در آغوش گرفت

خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت

وز ناله تلخ من جهان نوش گرفت

از وصل تو عاقبت در آغوشم بود

رفتی و مرا بلا در آغوش گرفت

دل درد تو جای جان در آغوش گرفت

جان زهر تو خوشگوار چون نوش گرفت

نظاره تو جزیه ام از دیده ستد

اندیشه تو خراجم از هوش گرفت