لب نیست که از مراغه پر خنده نشد

آب قرقش دید و به جان بنده نشد

از مردهٔ گور او عجب می‌دارم

کز شهر برون رفت، چرا زنده نشد؟

از خود همه تا نمرد کس زنده نشد

تا پست نشد سری فرازنده نشد

در خدمت خاک درگهت طلعت کس

تابنده نشد چو مهر تابنده نشد