دل گفت که روزی که قدح کش باشیم

آن روز ز صد گونه مشوّش باشیم

امروز بباغ با هم ار خوش باشیم

ترسم فردا بهم در آتش باشیم

گه در طلب وصل مشوش باشیم

گاه از تعب هجر در آتش باشیم

چون از من و تو این من و تو پاک شود

آنگه من و تو بی من و تو خوش باشیم

تا کی چو گل از هوا مشوش باشیم؟

چند از پی آبرو در آتش باشیم؟

چون جان عزیز ما به دست قدر است

تن را به قضا دهیم و دلخوش باشیم