خیام اگر ز باده مستی خوش باش

با ماهرخی اگر نشستی خوش باش

چون عاقبت کار جهان نیستی است

انگار که نیستی چو هستی خوش باش

خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛

با لاله‌رخی اگر نشستی، خوش باش؛

چون عاقبتِ کار جهان نیستی است،

انگار که نیستی، چو هستی خوش باش.

گویم نه بهرحال که هستی خوش باش

گر زاهد و گر صنم پرستی خوش باش

زین میکده تا هست ترا مینائی

در دستی و ساغری بدستی خوش باش