گنجور

عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۱۱۵

 

ای آن که ز درد رسته ای، شرمت باد

فارغ ز بلا نشسته ای، شرمت باد

تو سنگ دلی و تهمت بی اثری

بر جلوهٔ حسن بسته ای، شرمت باد

عرفی
 
 
sunny dark_mode