با علم اگر عمل برابر گردد

کام دو جهان ترا میسر گردد

مغرور مشو به خود که خواندی ورقی

زان روز حذر کن که ورق برگردد

مادح ز عطای تو توانگر گردد

فکرت ز سخای تو مدبر گردد

خاطر بهوای تو منور گردد

معنی بثنای تو مشهر گردد

از رنج کشیدن آدمی حر گردد

قطره چو کشد حبس صدف در گردد

گر مال نماند سر بماناد به جای

پیمانه چو شد تهی دگر پر گردد

درویش ز دور تو توانگر گردد

بی دل ز قبول تو دلاور گردد

زر در کف تو به خاک ماند لیکن

گر دست به خاک برنهی زر گردد

باید که اگر دلت زخود برگردد

گرد لب خشک دیدهٔ تر گردد

پا بر سر آرزو[ت] نه [تو] دو سه روز

تا کام دو عالمت میسّر گردد

نفس تو و خوی بد اگر برگردد

مقصود دو عالمت میسّر گردد

هرگه که تو آفتاب گردی به صفت

از نور تو سنگ لعل و گوهر گردد

آن روز که چشم تو ز من برگردد

وز بهر تو کشتنم میسر گردد

در غصهٔ آنم که چه خواهم عذرت

گر چشم تو در ماتم من تر گردد

هر دم چو فلک بوضع دیگر گردد

کام دل ازو کجا میسر گردد

صد دور کند بکام خود سیر ولی

چون دور مراد ما رسد بر گردد

هر کام که در جهان میسر گردد

چون کار به پایان رسد ابتر گردد

نیکو نبود هیچ مرادی به کمال

چون صفحه تمام شد، ورق برگردد

زین جنس دوپا هر آنکه بر سر گردد

غفرانش طلب تات میسر گردد

...بتر رفت همی ترسم از آنک

برگردد و...بترتر گردد

گر زاهد خر ز خوی خود برگردد

یا صوفی سگ سیاق دیگر گردد

خود شرع و طریق را چه نقصان چه کمال

گر زانکه سگی خشک و خری تر گردد

هر قدر برای تو میسر گردد

آن کن دل زاری از تو بهتر گردد

ور شاد نمی‌کنی دلی را زنهار

مگذار دلی از تو مکدر گردد

هر دل که اسیر عشق دلبر گردد

هر دم گذرد غمش فزونتر گردد

هر غم بزمانه کاهد‌ اما غم عشق

هر روز فزون ز روز دیگر گردد