آنکس که ترا به چشم ظاهر دیده است

بر سبلت و ریش خویشتن خندیده است

وانکس که ترا ز خود قیاسی گیرد

آن مسکین را چه خارها در دیده است

در من غمِ شب، کور چرا پیچیده است؟

کور است مگر؟ وَ یا که کورم دیده است؟

من بر فلکم، در آب و گل عکس منست

از آب کسی ستاره کی دزدیده است؟