چو نزود نبشته بود حق فرقت ما

از بهر چه بود جنگ و آن وحشت ما

گر بد بودیم رستی از زحمت ما

ور نیک بدیم یاد کن صحبت ما

ای معرفتت وسیله خلقت ما

لطف تو خمیر مایه طینت ما

لازم شده طاعت تو بر ذمت ما

با آنکه تو بی نیازی از طاعت ما

امروز چو عارت آید از صحبت ما

وز ننگ نباشدت سر الفت ما

فردا چو نشینی بسر تربت ما

شکرانه ی آن یاد کن از حسرت ما

ای بی خبر از یک نگه رحمت ما

تا چند همی خصومت و زحمت ما

چندی دیدی نتیجهٔ صحبت غیر

یک بار ببین نتیجهٔ صحبت ما

آنیم که پیل برنتابد لت ما

بر چرخ زنند نوبتِ شوکتِ ما

گر در صف ما مورچه‌ای گیرد جای

آن مورچه شیر گردد از دولتِ ما

آنیم که پیل برنتابد لت ما

بر چرخ زنند نوبتِ شوکتِ ما