دورم اگر از سعادت خدمت تو

پیوسته دلست آینهٔ طلعت تو

از گرمی آفتاب هجرم چه غمست

دارم چو پناه سایهٔ دولت تو

با اینهمه بی نیازی و حشمت تو

افسوس ز خواری من و عزت تو

در هر نفس است صد هزار ناله

یک ناله نشد قبول در حضرت تو

ای شیخ که هست دایم از نخوت تو

در طعنهٔ آلایش من عصمت تو

گر عفو خدا کم بود از طاعت تو

دوزخ ز من و بهشت از حضرت تو

گفتم چو رسد کوکبهٔ دولت تو

بیش از همه بندم کمر خدمت تو

بی‌طالعیم لباس صحت بدرید

تا زود نیابم شرف صحبت تو

هرچند که بهر پاس جمیعت تو

هستند هزار بنده در خدمت تو

یک بنده بی‌ریاست کز ادعیه است

مشغول به پاسبانی دولت تو

ای مدت شاهی جهان مدت تو

در عید سرور خلق از دولت تو

گر عید تواند که مجسم گردد

آید ز پی تهنیت خلعت تو

آمد پیری و، زشت شد صورت تو

از دست تو بگرفت ترا نکبت تو

از بس بتن تو چشم چون پنبه شده است

ماند به کمان پنبه زن قامت تو

شد وعده اگر خلاف در حضرت تو

عذریست مرا که شنود فطرت تو

من دیر نیامدم، که از شوق تو صبح

بر من پیشی گرفت در خدمت تو!

شاها همه خلق بنده همت تو

اقبال سعادتند در خدمت تو

گردون به لباس تازه ممتازم کرد

چون دست زدم به دامن دولت تو

انگار که بیش از همه شد ثروت تو

افزون ز کریمان جهان همت تو

با عالم ریش گاو اگر می سازی

از هیچ خری کم نبود دولت تو

آنم که پدید گشتم از قدرتِ تو

پرورده شدم به ناز در نعمت تو

ای آنکه بود لطف و کرم عادت تو

افتاده سرم به زیر از خجلت تو

از جمله کار و بار خود نومیدم

اما دارم امید بر رحمت تو