اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۲
خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای
حرفی ز جفای عالم عشوه نمای
فریاد که یاد فتنه از باغ جهان
گلها همه بر دو خار و خس ماند بجای
شیخ بهایی » کشکول » دفتر اول - قسمت سوم » بخش اول - قسمت اول
ور درخت دیو میداری بجای
با سگ و با دیو باشی همسرای
شیخ بهایی » کشکول » دفتر چهارم - قسمت اول » بخش چهارم - قسمت دوم
هر کس که به دور فلک حادثه زای
یک دم به مراد دل نشست از سر و پای
شیخ بهایی » کشکول » دفتر چهارم - قسمت اول » بخش چهارم - قسمت دوم
هر کس که به دور فلک حادثه زای
یک دم به مراد دل نشست از سر و پای
فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۵
دلاکی گشت از سرم موی زدای
گردید ز اعجاز هنر سحر نمای
با استره ای که باد را نشکافد
هر موی مرا شکافت تا ناخن پای
فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۶
ای از گل اشک گشته مژگان آرای
رو گریه به من گذار و تو خنده سرای
ور ذوق تماشای گرستن داری
یک شب چو نگه به سیر مژگان من آی
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۶۸
از گردش و سیر فلک حادثهزای
ماندهست هنوز دورهای چند به جای
چندان که فکند نعل مه، توسن چرخ
بستند به میخ اخترش باز به پای
فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵
یارب گرة غفلتم از دل بگشای
گرد هوسم ز چهرة جان بزدای
چون آینهام ز زنگ هستی برهان
هیچم کن و پس هر آنچه هستی بنمای
صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۲۵
یارب تو به فضل و رحمتم در بگشای
از درگه رأفتم مران در دو سرای
هر چندخلاف آنچه گفتی کردم
پاداش خلاف آنچه کردم فرمای
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۲۶ - ماده تاریخ دیگر هم
عبدالله راد امیر روشن دل ورای
چون عزم سفر کرد بجاوید سرای
زد کلک امیری پی تاریخ رقم
«ابنای ادب یتیم گشتند ایوای »