من میشنوم که می‌نبخشایی تو

هر جا که شکسته‌ایست آنجایی تو

ما جمله شکستگان درگاه توایم

در حال شکستگان چه فرمایی تو

خود را به محال خود دچار آیی تو

چون خاک رهی چه باد پیمایی تو

کم کاستی تو باشد ای بی حاصل

هرچیز که از خویش درافزایی تو

ای نرگسِ صفرا زده سودائی تو

تر گشته و تازه پیشِ رعنائی تو

در هیچ نگارخانهٔ چین هرگز

صورت نتوان کرد به زیبائی تو

ای هر دو جهان محو خودآرایی تو

کس را نبود ملک به زیبائی تو

یکتائی تو باعث جمیعت ما

جمعیت ما شاهد یکتائی تو