چون دانش بود مهربان دایه من

از فخر و شرف زد همه پیرایه من

از مایه من بلند شد پایه من

من دریا ام کم نشود مایه من

کم جو که به قیمتست سرمایه من

بنشین که بته نیفتی از پایه من

آهسته که راه بوالعجب باریکست

دوشی نخوری در روش سایه من