ای عشق تو مونس دل دیوانه

با درد و غم تو جان ما هم خانه

تا با غم عشق آشنا شد دل من

از صبر و خرد بکل شدم بیگانه

رندیم و حریف شاهد و پیمانه

مخمور دو چشم جادوی مستانه

از روز ازل نصیب ما عشق تو بود

زان روی شدم بعاشقی افسانه

زین سلسله تابه حال این فرزانه

بکری ننشسته بود در کاشانه

حیرت دارم که بکر فکر تو چرا

هرگز ننهند قدم برون از خانه

بی شمع جمالت ای به حسن افسانه

روشن نشود ز آفتابم خانه

آری ز فروغ شمع خاور همه را

روزاست ولی شب است بر پروانه

جز ما و دل وین خرد بیگانه

وان طره که تیره چاه زندان خانه

یک حلقه که دید و حلقه ها زنجیری

یک سلسله و سلسله ها دیوانه

ای در حرم قدس تو کس را جا نه

عالَم به تو پیدا و تو خود پیدا نه

ما و تو ز هم جدا نه‌ایم اما هست

ما را به تو حاجت و ترا با ما نه

ابلیس که گشته در بدی افسانه

بیچاره سگی است بر درِ جانانه

گر بیند اهل و آشنا مانع نیست

مانع شود آن را که بود بیگانه

بودم پی گنج و مخزن شاهانه

دیدم که نهفته در دل ویرانه

بشکستن این طلسم شد کار جنون

خواهی که رسی به گنج شو دیوانه

ای در حرم قدس تو کس را جا نه

عالَم به تو پیدا و تو خود پیدا نه

ابلیس که گشته در بدی افسانه

بیچاره سگی است بر درِ جانانه

بودم پی گنج و مخزن شاهانه

دیدم که نهفته در دل ویرانه

ای غیر علی‌پرست ای دیوانه

از خویش چه دیدی که شدی بیگانه

گر کعبه طلب‌کنی علی رهبر تست

راه در خانه جو ز صاحب خانه