هرگز نکشد مد طمع، خامه ما

از حرف قناعت است پر نامه ما

انصاف نگر که پا به دامن داریم

با آن که به زانو نرسد جامه ما

عصیان چو عرق می‌چکد از جامهٔ ما

دوزخ شده عودسوزِ هنگامهٔ ما

صبحِ ازل از ضمیر پاکان برخاست

شام ابد از سیاهی نامهٔ ما