گر من ، صنما سوی تو ره یافتمی

بر دیده بدیدن تو بشتافتمی

گر خاطر من ز هجر غمگین نبدی

اندر غزل تو موی بشکافتمی

کو کوی تو تا به فرق بشتافتمی

پس روی ز هرچه هست بر تافتمی

دستم نرسد به جان که بشکافتمی

تا بو که ترا میان جان یافتمی

ای کاش هزار موی بشکافتمی

وز تو سرِ یک موی خبر یافتمی

گر عشق رخِ تو نیستی آتشِ صِرف

چون شمع کی از سوزِ تو سر تافتمی