گنجور

قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۶۴۷

 

از کس نبود هراس در تنهایی

امن است دلم ز پاس در تنهایی

از خلق کناره‌گیرم اما چه کنم

چون جمع شود حواس در تنهایی

قدسی مشهدی
 
 
sunny dark_mode