ای دل ز سر نهاد پرواز مکن

فرجام نگر حدیث آغاز مکن

خاک از سر این راز نهان باز مکن

خود را و مرا در سر این راز مکن

اندر ره حق تصرف آغاز مکن

چشم بد خود به عیب کس باز مکن

سّر همه بندگان خدا می داند

در خود نگر و فضولی راز مکن

ناجنسان را تو محرم راز مکن

جز خدمت محرمان تو دمساز مکن

خواهی که سخن زپرده بیرون نشود

خونابه همی خور و دهن باز مکن

با خلق خدا تصرّف آغاز مکن

چشم خود را به عیب کس باز مکن

سرّ دل هر کسی خدا داند و بس

در خود بنگر فضولی آغاز مکن

با دل گفتم عشق تو آغاز مکن

بازم در صد محنت و غم باز مکن

دل تیره‌گیی کرد و بگفت ای سره مرد

معشوق شگرفست برو ناز مکن

ای خواجه به جامهٔ کسان ناز مکن

بی حسن و کرشمه ناز آغاز مکن

چون نیست ترا قماش بزازی هیچ

اندر سر بازار دکان باز مکن

در کوی جهان چنگ هوس ساز مکن

خودبینی و خودفروشی آغاز مکن

گر کامِ دلت نشد میسر مستیز

از بهر نیاز آمده‌ای ناز مکن

در کوی جهان چنگ هوس ساز مکن

خودبینی و خودفروشی آغاز مکن

یا رب به محبت خود انبازم کن

درهای یقین به روی دل بازم کن

با آه شراره خیز دمسازم کن

با اشک ستاره ریز همرازم کن