پیریم ولی چو عشق را ساز آید

هنگام نشاط و طرب و ناز آید

از زلف رسای تو کمندی فگنیم

بر گردن عمر رفته تا باز آید

آن بحر که موجش گهر انداز آید

در سینهٔ عاشقان به صد ناز آید

یک بار درآمد و مرا بیخود کرد

این بار گمم کند اگر باز آید

نام تو برم کار مرا ساز آید

یاد تو کنم عمر شده باز آید

هرگه که حدیث عشق گویم با خود

با من در و دیوار به آواز آید

آن روز که کار وصل را ساز آید

وین مرغ ازین قفص بپرواز آید

از شه‌چو صفیر «ارجعی» روح شیند

پرواز کنان بدست شه باز آید

آن روز که کار وصل را ساز آید

وین مرغ ازین قفص به پرواز آید

از شه چو صفیر «ارجعی» روح شنید

پرواز کنان به دست شه باز آید

آن روز که کار وصل را ساز آید

وین مرغ از این قفس بپرواز آید

از شه چو صفیر ارجعی باز شود

پروازکنان به دست شه بازآید

آن روز که کار وصل را ساز آید

این مرغ ازین قفس به پرواز آید

از شه چو صفیر ارجعی روح شنید

پرواز کنان به دست شه باز آید

آن روز که کار وصل را ساز آید

وین مرغ ازین قفس به پرواز آید

از شه چو صفیر ارجعی گوش کند

پرواز کند به دست شه باز آید

در صید گهت که جان طرب ساز آید

سیمرغ اسیر چنگل بازآید

هر جا که صدای طبل باز تو رسد

سد مرغ دل از شوق به پرواز آید

توفیق گذشته گر به ما باز آید

این بخت عجوز بر سر ناز آید

شاهین کرم گر بگشاید پر و بال

بس طایر بسمل که به پرواز آید

یک لحظه کسی که با تو دمساز آید

یا با تو دمی همدم و همراز آید

از کوی تو گر سوی بهشتش خوانند

هرگز نرود وگر رود باز آید