مرغ دل من ز بس که پرواز آورد

عالم عالم، جهان جهان، راز آورد

چندان به همه سوی جهان بیرون شد

کاین هر دو جهان به نقطهای باز آورد

دل روی بدان زلفِ سرافراز آورد

با هر شکن زلف تو صد راز آورد

روزی زسرِ زلفِ تو موئی سرتافت

سودای تواش موی کشان باز آورد

مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد

عالم عالم جهان جهان راز آورد

چندان به همه سوی جهان بیرون شد

کاین هر دو جهان به قطره‌ای باز آورد