در حبسِ وجود از چه افتادم من

کز ننگِ وجود خود بیفتادم من

چون من مردم به صد هزاران زاری

از مادرِ خویشتن چرا زادم من

در حبس وجود از چه افتادم من

کز ننگ وجودخود بفریادم من

چون می‌مردم بصد هزاران زاری

از مادر خویشتن چرا زادم من

یک شیشه گلاب ارمغان دادم من

ای آنکه ز بندگیت آزادم من

اشکی که گل از رشک رخت ریخت به خاک

در شیشه نمودم و فرستادم من