پیش ورزا رخنه‌ی اشعار مرا

بی‌قدر مکن به گفت گفتار مرا

دردا که در این زمانهٔ غم‌پرورد

حیفا که در این بادیهٔ عمرنورد

هر روز فراق دوستی باید دید

هر لحظه وداع همدمی باید کرد

دوشم گذر افتاد به ویرانهٔ طوس

دیدم جغدی نشسته جای طاووس

گفتم: چه خبر داری از این ویرانه؟

گفتا خبر این است که: «افسوس! افسوس!»