بونصر حسن جوان بمیرد

وز عمر ملالتان نگیرد

رد کرده ترین عالم انگار

آن کس که ورا جوان نمیرد

آن به که خود آدمی نزاید

[...]

اسراف مکن ببذل مالت

کز سیم و زرت نمیگزیرد

نی بیزرت ایچ حکم باشد

نی بی درمت کسی پذیرد

هر کونه بقدر خود کند خرج

[...]

شمعی که نه از تو نور گیرد

از باد بروت خود بمیرد

او نیز طواف دیر گیرد

از دایره میل می‌پذیرد

آسودگی آنگهی پذیرد

کز زیستنِ چنین بمیرد

عضوی که مخالفت پذیرد

فرمان ترا به خود نگیرد

چون غم خوری او نشاط گیرد

چون شاد شوی ز غم بمیرد

فردا که اجل عنان بگیرد

عذر تو جهان کجا پذیرد

با وحش کسی که انس گیرد

هم عادت وحشیان پذیرد

در خانهٔ غم بقا نگیرد

چون برق بزاید و بمیرد

غولی که به دشت خو پذیرد

در باغ بریش جان گیرد

یکسال سه بار مه بگیرد

بسیار شه و گدا بمیرد

خوش وقت کسی که پند گیرد

عبرت ز کس دگر پذیرد

چون شعله به سقف خانه گیرد

صد حیله اگر کنی نمیرد

زود آتش عشق او بمیرد

معشوقی او زوال گیرد

زان پیش که در غمت بمیرد

وز وصل تو بهره بر نگیرد

زین درد کسی کنار گیرد

کو پیشترک ز مرگ میرد

چون جذبه عشق زور گیرد

از میل و مراد خود بمیرد

جایی دل تو مقام گیرد

کانجا جز مرگ کس نمیرد

چون زندگی از تو درپذیرد

از صرصر حشر هم نمیرد