امروز جنون نو رسیده‌ست

زنجیر هزار دل کشیده‌ست

امروز ز کندهای ابلوج

پهلوی جوال‌ها دریده‌ست

باز آن بدوی به هجده‌ای قلب

[...]

تیغی نه به مرحمت کشیده ست

وز ما صله رحم بریده ست

همسایه که رنج او کشیده ست

هم زآمدنش به جان رسیده ست

هر سبزه کزان زمین دمیده ست

روزی دامن بر آن کشیده ست

زین نخل کسی رطب نچیده ست

چیدن چه سخن رطب ندیده ست

ور نی که گهر به خاک دیده ست

وان دانه در ز خاک چیده ست

هر کس که چو گل رخ تو دیده ست

یا بوی تو از صبا شنیده ست

کین پای به کوی او رسیده ست

گاهی ز قفای او دویده ست

تا صور نیم نوا دمیده ست

رنگ از رخ آسمان پریده ست