این کم‌زده را که نام کم نیست

آزرم تو هست هیچ غم نیست

ریشی نه که غورگاه غم نیست

خاریدهٔ ناخن ستم نیست

اسبم دی گفت می روم من

کاریت بجانب عدم نیست

گفتم که دمی بپای و گفتا

درآخور تو برون زدم نیست

میمیرم از آرزوی کاهی

[...]

ماهی که به حسن او صنم نیست

رخسارش از آفتاب کم نیست

ما را به غم تو هیچ کم نیست

تا هست غم تو هیچ غم نیست

خالی ز دل شکسته حالی

در زلف تو هیچ پیچ و خم نیست

خشک است رخت ز اشک رحمت

[...]

این را ز خری کزان دژم نیست

جز گوش دراز هیچ کم نیست

گر رد تو کرد دوست غم نیست

آن رد ز قبول غیر کم نیست

جز بر سر عاقلان قلم نیست

دیوانه سزای این رقم نیست

جرم تو ز کوه اگر چه کم نیست

چون اوست شفیع هیچ غم نیست

گر رفت گلی ز باغ، غم نیست؛

باغی تو و، گل بباغ کم نیست!