احرام گرفته‌ام به کویت

لبیک زنان به جستجویت

ای کعبهٔ من جمال رویت

محراب من آستان کویت

بر قرعهٔ چار حد کویت

فالی زنم از برای رویت

ساقی بنما رخ نکویت

تا جامِ طرب کشم به بویت

ناخورده شراب مست گردد

نَظّارگی از رخ نکویت

گر صاف نمی‌دهی، که خاکم

[...]

دیوانه شدم در آرزویت

ای چشم جهانیان به رویت

جان تو که بد شده ست حالم

وان بد همه از رخ نکویت

دی روی تو دیدم و نمردم

[...]

باد، ار چه گل آردم، ز کویت

گل ننگرم از برای رویت

گفتم صنما در آرزویت

آشفته و تیره دل چو مویت

هر چند نمیرسد بکویت

شب نیست که در فراق رویت

گر ابن یمین ز عشق رویت

بر باد شود چو خاک کویت

آنم که به عمر خویش هرگز

خالی نشدم ز آرزویت

گر گرد همه جهان بگردی

ساکن نشوم ز جستجویت

روی عرب و عجم به سویت

جان همه مست آرزویت

روزان و شبان در آرزویت

تنها منم و خیال رویت

ای نور ازل در آرزویت

از ظلمتیان بتاب رویت

ای صبح وصال ما ز رویت

وی شام فراق ما ز مویت

خورشید چه غم اگر نشیند

چون نقش قدم بخاک کویت

کو طره پر خم چو چوگان

[...]

هر گوشه بسی به گفتگویت

آخر همه مرده ز آرزویت

هر گوشه بسی به گفتگویت

آخر همه مرده ز آرزویت

پیوسته دلم در آرزویت

پرواز همی کند بسویت

مه را چه مناسبت به رویت

گل را چه مثل به رنگ و بویت؟!

آتش نشود حریف خویت

فردوس نمونه‌ای ز کویت

بیند به چمن قد نکویت

صلصل برود ز باغ سویت!

آیینه فتد اگر به رویت

حیران شود از رخ نکویت!

گل جامه درد ز شوق رویت

[...]

فریاد ز دست خلق و خویت

یک جرعه ندیدم از سبویت

در هر چمنیست آبرویت

در هر وطنیست گفتگویت!