از یک سر تیر کارگر شد

سرگردان دوک از آن دو سر شد

در تن تب تیز کارگر شد

تابش به ره دماغ بر شد

در راه تو هر که راهبر شد

هر لحظه به طبع خاک تر شد

هر خاک که ذرهٔ قدم گشت

در عالم عشق تاج سر شد

تا تو نشوی چو ذره ناچیز

[...]

افسانهٔ خواب چون به سر شد

بیداری هجر پرده در شد

طبع تو کمال کیمیایی است

کز وی سخن تو همچو زر شد

دیوان تو دی یکی همی خواند

دیدم که دهانش پر شکر شد

بهر قدمت تمام سر شد

بر چرخ به سروری سمر شد

آشفتگی از سرش به در شد

بین شیشه شکن که شیشه گر شد

برگ گلش از گلاب تر شد

جیبش ز سرشک پر گهر شد

آن داغ که داشت تازه تر شد

وان باغ که کاشت تازه بر شد

مسکین پدرش ز خود بدر شد

آغشته به رشحه جگر شد

هر نخل که از تو بارور شد

هجرش برگ و غمش ثمر شد