سلطان کرم مظفر الدین

در جسم ظفر روان دولت

اسکندر نامجوی گیتی

کیخسرو کامران دولت

تاج سر و گوهر سلاطین

بل گوهر تاج از آن دولت

سردار ملوک هفت اقلیم

روئین‌تن هفت‌خوان دولت

چون حیدر خانه‌دار اسلام

شاهنشه خاندان دولت

چون عدل سپاهدار اسلام

چون عقل نگاهبان دولت

جمشید زمانه شاه مغرب

اقطاع ده جهان دولت

استاد سرای اوست تقدیر

استاده بر آستان دولت

چرخ است کبودهٔ به داغش

افشرده به زیر ران دولت

امروز منم زبان عالم

تیغ تو شها زبان دولت

پیشت کند آسمان زمین بوس

کای درگهت آسمان دولت

لطف ازلیت پاسبان باد

شمشیر تو پاسبان دولت

در ظل سرادقات الفت

راهی طلبد به سر وحدت

خوردم ز ثرید و پاچه یک چند

از پاچه سر مرا زیانست

وان وسمه بر ابروان دلبند

یا قوس قزح بر آفتاب است

بازآی که از غم تو ما را

چشمی و هزار چشمه آب است

فرمان برمت به هر چه گویی

جان بر لب و چشم بر خطاب است

گفتم بزنم بر آتش آبی

وین آتش دل نه جای آب است

شک نیست که بر ممر سیلاب

چندان که بنا کنی خراب است

هر کاو نکند به صورتت میل

در صورت آدمی دواب است