دیدیم کرانه تا کرانه

غیر از تو نبود در میانه

هم دست هزار آستینی

هم صدر هزار آستانه

یک گلبن و سد هزار گلشن

[...]

جان بر لب ماست در زمانه

از دست جفای این دو گانه

گویی ز مقرنس زمانه

نه جای بود مرا نه خانه

دردا که وفا در این زمانه

از اهل زمان بود فسانه

زاهد کشد آه حسرت و من

در دیر مغان می مغانه

خواهد ز سپهر دادم از دل

[...]

دیدیم کرانه تا کرانه

غیر از تو نبود در میانه

دیدیم کرانه تا کرانه

غیر از تو نبود در میانه

در تاریکی ز هر کرانه

یک تیر زده بصد نشانه

همچون مرغی کز آشیانه

پرد بهوای آب و دانه

یک تیر و هزارها نشانه

نفرین به کمان و بر زمانه

بربند نظر تو زین نشانه

کین مام سترون زمانه

در لانهٔ دیگران منه گام

خاشاک ببر، بساز لانه

بی رنج، کسی نیافت آرام

بی سعی، نخورد مرغ دانه

زشت است ز خلق خواستن وام

[...]