ای راحت عیش ها وصالت

مقصود همه جهان جمالت

ای محنت عاشقان فراقت

وی نعمت مفلسان وصالت

ای پردهٔ نقشِ حسن، زلفت

[...]

سرگشته شدم در آن خجالت

از سستی عمر و ضعف حالت

این بود کز ابتدای حالت

کس گِرد نگشتش از ملالت

وان شغل طلب ز روی حالت

کز کرده نباشدت خجالت

نیکو نبود ز روی حالت

او با خلل و تو با خجالت

وانگه ز قصاید حلالت

کاموخته‌ام ز حسب حالت

شاهنشه عشقم از جلالت

نابرده ز نفس خود خجالت

ای زلف تو دام و دانه خالت

هر صید که می‌کنی حلالت

خورشید دراوفتاده پیوست

در حلقهٔ دام شب مثالت

همچون نقطی سیه پدیدار

[...]

از چارده بگذرد چو سالت

گردد مه چارده جمالت

زان ره که گذشت، بی جمالت

همره نشدش، مگر خیالت

شاهی که به ذات او عدالت

ختم است چو بر نبی رسالت

پرسیدم از او که چیست حالت

زینگونه که ساخت پایمالت

چون دست نمیدهد وصالت

دست من و دامن خیالت

چون دست نمیدهد وصالت

دست من و دامن خیالت

چون دست نمیدهد وصالت

[...]

گر زیسته ایم بی وصالت

غرق عرقیم از خجالت

اما به دو ابروی هلالت

این نیست حیات بی جمالت

از رنگ فزود خط و خالت

از رنگ چرا بود ملالت

حیرانم ازین عجیب حالت

کاین جمله هم اوست یا که آلت

حیرانم ازین عجیب حالت

کاین جمله هم اوست یا که آلت

قربان جمال بی‌مثالت

مادر چه بود مگر خیالت

پاکان همه عاشق جمالت

سرمست ز باده ی خیالت

بینم شب و روز با جلالت

وز نشئهٔ چرس در خیالت