فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری

تفسرها سرا و تکنی به جهرا

و انشرت امواتا و احییتهم بها

فدیتک ما ادریک بالامر ما ادری

فعادوا سکاری فی صفاتک کلهم

[...]

ساقی پیاله داد به چنگ هوس مرا

مطرب چو نی نواخت به تار نفس را

در کاروان شوق ز تنهاروان شدم

از راه برد بس که فغان جرس مرا

لب بسته ام ز شکوه بیداد روزگار

[...]

این هفت توی گنبد و این ششدری سرا

از شیب و از فراز فرو دیدم و فرا

این هفت توی گنبد و این ششدری سرا

از شیب و از فراز فرو دیدم و فرا

دوشینه چون‌کشید شه زنگ لشکرا

سلطان روم را ز سر افتاد افسرا

باز سفید روز بپرید از آشیان

زاغ شب سیاه بگسترد شهپرا

تاریک شد سپهر چو ظلمات وندرو

[...]

ساقی بریز باده مرا، هی به ساغرا

هی شعله زن به جانم وهی بر دل آذرا

زان باده یی که خورد از آن باده جبرئیل

تا شد امین وحی خداوند اکبرا

زان باده یی که آدم از آن توبه اش قبول

[...]

ای با، قدم حدوث وجود تو همسرا

وی صادر نُخست تویی اصل مصدرا

بالله پس از خدا، تو خداوند عالمی

نه غالی ام ترا و نه منکر، به داورا

در حیرتم خدا، به چه می شد شناخته

[...]

آه از دمی که فاطمه دخت پیمبرا

با حالتی عجیب درآید به محشرا

بر دست راستش در دندان مصطفی

بر دست چپ عمامهٔ پر خون حیدرا

بر دوش راست، جبه آغشته ای به زهر

[...]

شاهنشهی که بحر سخا راست گوهرا

مهر افسری که عرش خدا راست زیورا

حق را ولی و دخت نبی راست همسرا

بعد از نبی به خلق اوست رهبرا

دارم هوای عشق تو عمریست بر سرا

بهر خدا ز راه وفا هیچ نگذرا!

در ملک عشق مسند شاهی گزیده‌ام

تا کرده‌ام ز نقش کف پات افسرا!

هر مدعی به دعوی عشقت نه صادق است

[...]