گنجور

قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۶۱

 

طبعم ز باده چون گل سیراب روشن است

آیینه من است که از آب روشن است

رفتی ز دیده لیک نرفتی ز دل برون

من تیره‌روز و خانه ز مهتاب روشن است

با آنکه در چراغ دو عالم نمانده نور

[...]

قدسی مشهدی
 
 
sunny dark_mode