دل کز تو شد بریده کم از سنگ و رو نبود

پیوند روح بود به تو انس و خو نبود

مهر تو ناگهان به سر آمد سبب نداشت

هجر تو اتفاق فتاد آرزو نبود

ناسازی نزاکت طالع سبو شکست

[...]

ساقی قدح نداد و سفال سبو نبود

چندان که جرعه ای به چشم آب رو نبود

می خواست بوسه رخت اقامت بگسترد

از فرش جبهه راه بر آن خاک کو نبود

دندان زد هزار نگاه گرسنه بود

[...]

زان خم که زاهدان به قدم آب جو کنند

شوریدگان صومعه می در سبو کنند

یابند جمله مهر سلیمان و جام جم

گر خاک راه میکده را رفت و رو کنند

در خشت و سنگ میکده دیدم معاینه

[...]

آمد سحر که دیر و حرم رفت و رو کنند

تا بازم از نصیب چه خون در سبو کنند

ما قابل نشاط و شکرخنده نیستیم

تا شهد خوشگوار که را در گلو کنند

آنان که تنگ ظرفی ما را شنیده اند

[...]

بر خوان ما نمک به ملاحت نشد لذیذ

صدبار تا نسوخت جراحت نشد لذیذ

هرکس به می نداد ردای تکلفی

در کام او شراب اباحت نشد لذیذ

در بحر و بر بجز الم تلخ و شور نیست

[...]

منشین به شاهد آب رخ پارسا مبر

آیینه صفا به دم بی صفا مبر

دور از طریق تهمت اگر جیب مریم است

دل های پاک معتقدان را ز جا مبر

از کوی چون به جانب خلوت روان شوی

[...]

امروز کار و بار جهان را خراب گیر

فردا که شنبه است شگون از شراب گیر

دریاب سرخوشان چمن را بر هر صبوح

شبنم به روی بستر نرگس به خواب گیر

از سرو سرفراخته صوت حزین شنو

[...]

هر روز هست ناله مرغان درازتر

گلزار بی وفاتر و گل بی نیازتر

پیداست عیش مجلسیان را مدار چیست

می جانگداز و مطرب از آن جانگدازتر

دارند بلبلان همه زاری که در چمن

[...]

افلاک فتنه زاده به دامان روزگار

برکرده سر بلا ز گریبان روزگار

سیب ذقن مگوی بگو گوی آفتاب

زلفش ربوده از خم چوگان روزگار

گاهی که عقل بر سر جمعیت آمده

[...]

دارم دلی ز طایر وحشی رمیده تر

هرچند دورتر ز کسان آرمیده تر

تا آن خدنگ قامت از آغوش من برفت

پشتم شکسته تر شد و قدم خمیده تر

خونی که حکم بود بریزد خطا نشد

[...]

فارغ تر از دل تو ندیدم دلی دگر

ایزد تو را سرشته ز آب و گلی دگر

گر مرغ سدره را بکشی مایلی که باز

در خاک و خون طپیده شود بسملی دگر

هر مشکلی که عاجزی ما بیان کند

[...]

شوریده است آب و گل قالبم هنوز

دیوانه بیم می برد از مشربم هنوز

گه چهره می خراشم و گه جامه می درم

سودا نرفته است برون از تبم هنوز

صد بار عید آمد و آدینه ها گذشت

[...]

دل ها همه به بوی گل آویختست باز

عیشی به طرف هر چمن انگیختست باز

شوق شراب و شاهدم افتاده در دماغ

سودا متاع بر سر هم ریختست باز

یادم ز خنده لب معشوق می دهد

[...]

از طور صلح و عربده بیگانه ام هنوز

بر آتشی نتاخته پروانه ام هنوز

صد نیش تلخ خوردم و صدنوش خوشگوار

درد هزار مست به پیمانه ام هنوز

فریاد مطربان به سر خم فرو نشست

[...]

اکسیر حسن در نظر پارسا شناس

اقبال اهل دل ز قبول خدا شناس

گر عکس روی خویش در آیینه دیده ای

توحید شیخ و شرک برهمن بجا شناس

اسرار عشق گل به سر دار می کند

[...]

فصلی چنین گذشت و سحابی ندید کس

بر کشت تشنه یی نم آبی ندید کس

باران گریه ای نفشاند ابر دیده ای

برق میی و رعد ربابی ندید کس

چندان که وحش و طیر فکندیم در کمند

[...]

دست کسی نبسته و افسون نکرده کس

هستی تمام برده و محزون نکرده کس

تلخی به خنده گفته و باطل نکرده خیر

نوشی به قهر داده و ممنون نکرده کس

رنجور آن نگاهم و محتاج آن لبم

[...]

با حکمت ایستاده‌ام اینم پناه بس

با عفوت این گنه که ندارم گناه بس

حسنت که خط نوشت به خونم درنگ چیست

یک مؤمن و دو کافر هندو گواه بس

هرچند از دلم غم دیرینه پرسش است

[...]

هرجا که بود روز خوش و روزگار خوش

آمد به این دیار که باد این دیار خوش

هر جنس خوش که ابر و زمین صرفه کرده بود

شد صرف این بهار که باد این بهار خوش

دارم درین دیار مغان شیوه دلبری

[...]

ساقی بیار جام می خوشگوار پیش

تا بعد ازین چه آوردم روزگار پیش

راهم قضا به طرفه فضایی فکنده است

خوف سوار در پی و گرد شکار پیش

من در میان لجه خونین فتاده ام

[...]